Laser medyczny przeznaczony do przeprowadzania zabiegów na skórze. Jest urządzeniem zaawansowanym technologicznie o dużych możliwościach działania. Służy do ablacyjnej trwałej i całkowitej regeneracji skóry oraz intensywnej stymulacji syntezy kolagenu.

MECHANIZM DZIAŁANIA

Zasada działania lasera frakcyjnego eCO2 polega na tworzeniu w skórze siatki bardzo wąskich kraterów, mikropunktowej ablacyjnej fototermolizy skóry, wywołanej impulsami laserowymi z zachowaniem wysp nieuszkodzonej skóry między nimi. Dzięki zachowanej siatce zdrowej skóry, możliwy jest szybki proces gojenia oraz przebudowa skóry. W trakcie jednego zabiegu uszkadza się nie więcej niż 10-20% powierzchni wybranego obszaru skóry. Pełna regeneracja skóry i ostateczne efekty osiąga się po zrealizowaniu 2-4 zabiegów. Efekty widoczne są znacznie wcześniej (po 1-2 zabiegach) niż przy metodzie nieablacyjnej, zwłaszcza w przypadku głębokich blizn, zmarszczek. Przeprowadzenie zabiegu nawet w najtrudniejszych obszarach skóry, doskonały efekt zabiegu zapewniają dwa tryby pracy lasera – dynamiczny i statyczny, regulowana moc impulsu przy stałej energii oraz dowolny kształt i wielkość pola skanowania.

WSKAZANIA:

• Zmarszczki i zwiotczenie skóry
• Wygładzenie i poprawa elastyczności skóry
• Rozszerzone pory, zaskórniki
• Rozstępy
• Blizny – potrądzikowe, pourazowe, pooparzeniowe, pooperacyjne
• Przebarwienia skóry
• fotouszkodzenie i fotostarzenie skóry

Przed zabiegiem bezwzględnie należy odstawić leki!

• zawierające w składzie kwas acetylosalicylowy (Aspiryna, Polopiryna, Polocard itp.) 2 tygodnie przed zabiegiem
• preparaty zawierające witaminę E, C, A (retinol) oraz kremy i maści sterydowe 1 tydzień przed zabiegiem
• Rniesterydowe leki przeciwzapalne np. Ketonal, Ibuprofen itp. 3 dni przed zabiegiem

Skóra jest znieczulana kremem Emla na ok. godzinę przed zabiegiem (w razie uczulenia na leki miejscowo znieczulające poinformuj lekarza).

Wygląd skóry po zabiegu

Zabieg wykonywany laserem frakcyjnym trwa ok. 30 minut. Po zabiegu skórę chłodzi się przez ok. 3 godziny. Bezpośrednio po zabiegu przez 1-2 godziny pacjent odczuwa dyskomfort podobny do reakcji po intensywnym opalaniu.  Na skórze pojawia się zaczerwienienie i lekki obrzęk, które ustępują po 3-4 dniach. Może pojawić się niewielkie zbrązowienie skóry, które ustępuje w ciągu kilku dni i jest związane z procesem usuwania uszkodzonych tkanek. Często występuje powierzchowne złuszczanie naskórka, trwające max. do 14 dni po zabiegu, jest to efekt procesu jego odnowy.

Zalecenia po zabiegu:

• od 1 doby stosujemy preparaty przyspieszające regenerację naskórka oraz wodę termalną utrzymującą prawidłowe nawilżenie skórę
• przez 1-2 doby należy zaprzestać stosowania kosmetyków. Po 2 dniach od zabiegu można myć skórę i nakładać na nią makijaż , unikając drażnienia skóry w obszarze objętym zabiegiem
• unikać słońca , stosować kremy z wysokim filtrem przez co najmniej 30 dni po zabiegu
• przez 5-7 dni po zabiegu unikać alkoholu , sauny , gorących kąpieli

Stulejka to zwężenie lub zarośnięcie napletka, które uniemożliwia swobodne jego ściągnięcie poniżej żołędzia prącia. Stulejka powstaje w wyniku bliznowatej przebudowy napletka. W trakcie prób odprowadzania zwężonego napletka dochodzi do wystąpienia mikrourazów i jego pęknięć. Uraz wywołuje przewlekły stan zapalny, co wzmaga nieprawidłową przebudowę napletka i tworzenie blizny nasilając stopień jego zwężenia. Zwężenie napletka i zmniejszenie jego elastyczności doprowadza do utrudnionego ściągnięcia napletka, które początkowo występuje jedynie w czasie wzwodu, a w sytuacjach zaawansowanej stulejki pojawia się również w spoczynku.

Na podstawie stopnia nasilenia zwężenia napletka wyróżnić można stulejkę częściową, w której udaje się jeszcze odprowadzać napletek lub stulejkę całkowitą, gdy odprowadzenie napletka za żołądź nie jest możliwe. Problem stulejki obserwowany jest zarówno u dzieci, młodzieży, jak i dorosłych.
U dzieci do końca drugiego roku życia występuje fizjologiczne przyleganie napletka do żołędzia, które następnie powinny oddzielić się samoistnie. O stulejce wrodzonej tym samym mówimy jedynie, gdy nie można uwidocznić ujścia zewnętrznego cewki moczowej. Częściej obserwowana jest tzw. stulejka nabyta występująca u młodzieży i dorosłych, do której prowadzi postępujący proces zwężenia napletka i przemiany bliznowatej, często zapoczątkowany w młodości.

Występowanie stulejki u dorosłych przypisuje się obecności przewlekłego stanu zapalnego napletka, który powstaje w wyniku:

• Nawracających zakażeń okolicy napletka
• Nieprawidłowych nawyków higienicznych i niewłaściwej pielęgnacji napletka
• Mechanicznych urazów napletka i prącia (w czasie ściągania napletka)
• Występowania cukrzycy

• Nieprawidłowej budowy anatomicznej napletka lub prącia
• Niewłaściwej pielęgnacji napletków u niemowląt i dzieci
• Nieleczonej stulejki u młodzieży, gdzie proces bliznowacenia napletka postępuje i nasila się z upływem czasu prowadząc do dalszego rozwoju zwężającej blizny pozapalnej

Objawy i następstwa stulejki:

Zwężenie napletka zwykle wywołuje różnie nasilony dyskomfort lub ból w czasie prób ściągnięcia napletka. Pacjenci odczuwają nieprzyjemne pieczenie, uczucie bolesnego ucisku i pociągania. Dochodzić może do zaczerwienienia napletka oraz podrażnienia żołędzia prącia. Następstwem zaawansowanej stulejki są nawracające zakażenia okolic napletka, ujścia cewki moczowej oraz układu moczowego, trudności z oddawaniem moczu oraz krwawienia z napletka i niemożność współżycia. Powikłaniem stulejki jest załupek, do którego dochodzi w momencie siłowego odciągnięcia napletka za żołądź, z następczym obrzękiem i zapaleniem napletka, które blokują jego powrót powodując uwięźnięcie. Może to prowadzić do silnego bólu, obrzęku lub martwicy prącia. Powikłaniem długotrwale występującej i nieleczonej stulejki jest stałe gromadzenie wydzieliny gruczołów rowka zażołędnego, co w wyniku podrażnienia żołędzia i napletka, może prowadzić do przemian nowotworowych z rakiem prącia włącznie. 

Leczenie stulejki

W leczeniu stulejki wykonuje się operacje częściowego wycięcia napletka, czyli plastyki stulejki oraz zabiegi całkowitego wycięcia napletka (obrzezania). Zakres zabiegu ustalany jest zawsze indywidualnie i zależy od stopnia zwężenia napletka i preferencji chorego, co do zachowania napletka. Plastyka stulejki ma na celu wycięcie pierścienia zwężającego napletek, co doprowadza do poszerzenia napletka, a następnie umiejętnym odtworzeniu ciągłości napletka pojedynczymi szwami plastycznymi. W plastykach stulejki dokonuje się kilku nacięć napletka (plastyka VY) z wycięciem blizny zwężającej, w stopniu pozwalającym na odsłonięcie żołędzia prącia i uzyskanie luźnego odprowadzania napletka. Operacja pozwala zachować napletek, a jego redukcja ograniczona jest do niezbędnego minimum.
W trakcie obrzezania usunięciu podlega cały napletek, a metoda operacyjna zależy od anatomicznej budowy prącia oraz zaawansowania zwężenia. Można wyróżnić tzw. obrzezanie wysokie lub niskie (high and low), które różnicuje się odległością wykonanego okrężnego nacięcia od żołędzia prącia, jak również obrzezania,  po których pozostałość napletka może minimalnie przykrywać okolicę rowka zażołędnego lub żołądź jest całkowicie odkryty (loose or tight). Połączenie tych technik operacyjnych ma na celu uzyskanie najlepszych efektów medycznych i estetycznych operowanej okolicy. Docelowo blizny pooperacyjne są praktycznie niewidoczne. Całkowite wycięcie napletka zalecanie jest u chorych z bardzo rozległą i zaawansowaną stulejką.
Operacje stulejki można wykonać tradycyjną techniką chirurgiczną lub przy użyciu lasera CO₂. Istnieje możliwość wykonania obrzezania techniką staplerową (automatyczny szew mechaniczny), jednorazowym urządzeniem ANASTOMAT, bez konieczności wykonania tradycyjnych nacięć skórnych i bez zakładania szwów chirurgicznych. Skraca to czas trwania operacji i daje doskonałe efekty estetyczne.
U większości chorych zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym lub krótkim dożylnym i zwykle nie przekracza godziny. Znieczulenie miejscowe powoduje, że zabieg jest dobrze tolerowany i praktycznie bezbolesny. U dzieci operacje wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. W trakcie zabiegu stosowane są szwy wchłaniane, które zwykle samoistnie wypadają. Unika się tym samym konieczności nieprzyjemnego ich zdejmowania. Po zakończeniu zabiegu na okolicę operowaną zakłada się specjalny dwuwarstwowy opatrunek, który powinien być wymieniany codziennie oraz maść z antybiotykiem, którą należy stosować przez kilka dni po operacji. Wizyty kontrolne przeprowadzane są zwykle po 2-3 dniach od zabiegu i po 2 tygodniach i mają na celu ocenę postępu gojenia się rany pooperacyjnej.

Zalecenia pozabiegowe

Chirurgiczne leczenie stulejki jest zabiegiem bezpiecznym o przewidywalnym efekcie leczenia, pod warunkiem postępowania zgodnie z zaleceniami pozabiegowymi oraz przestrzegania zasad higieny. Zwykle powrót do codziennej aktywności następuje w ciągu 24h, a gojenie ran pooperacyjnych trwa 2 tygodnie. Do podstawowych zasad postępowania pozabiegowego należy:

• Odpowiednia higiena okolicy operowanej – codzienne mycie pod prysznicem
• Codzienna, samodzielna zmiana opatrunków z regularnym odkażaniem rany pooperacyjnej (np. Octeniseptem)
• Stosowanie maści z antybiotykiem na ranę pooperacyjną
• Unikanie wysiłku fizycznego i czynności intensyfikujących potliwość okolicy krocza (np. ćwiczenia sportowe) przez tydzień po zabiegu
• Powstrzymanie się od aktywności seksualnej przez co najmniej miesiąc niezależnie od zakresu zabiegu
• Nieprowokowanie mechanicznych urazów i możliwości uszkodzenia rany pooperacyjnej

• Unikanie podrażnień żołędzia i rany pooperacyjnej, a w przypadku ich wystąpienia intensywne stosowanie maści nawilżających (np. Diprobase, Alantan z witamina A + E)
• Elewacja prącia, czyli wysokie ułożenie prącia, które umożliwia zmniejszenie obrzęku pozabiegowego i skraca czas jego trwania
• W przypadku częściowego wycięcia napletka (plastyki stulejki) codzienna rehabilitacją pozabiegowa prącia – codzienne odwodzenie i przywodzenie napletka na żołądź, co warunkuje jego właściwe rozciągnięcie
• Masaż rany pooperacyjnej ze stosowaniem maści warunkujących właściwą przebudowę miejsca operowanego (maści zmniejszające bliznę pooperacyjną) – początkowo z grupy żeli silikonowych (Veraderm/Dermatix), następnie Contratubex

Stosowanie się do powyższych zasad skraca proces rekonwalescencji i warunkuje uzyskanie właściwych efektów operacji.

Zabieg leczenia żylaków parą wodną (SVS, Steam vein sclerosis) polega na zamknięciu żylaków za pomocą ciepła uwalnianego z przegrzanej pary wodnej o temperaturze ok. 110 stopni Celsjusza. Leczenie żylaków parą wodną nie wymaga nacięć skóry i nie pozostawia blizn. Umożliwia uzyskanie pożądanych efektów terapeutycznych i estetycznych w krótkim czasie, na co wpływa niewielka inwazyjność zabiegu.

ZALETY:

• Wysoka skuteczność zamykania każdego rodzaju żylaków
• Leczenie żylaków leżących powierzchownie (podskórnie) oraz głęboko położonych perforatorów
• Metoda naturalna, nie wymaga używania środków chemicznych
• Nie pozostawia blizn i nie wymaga nacięć skóry
• Zabieg o małym ryzyku powikłań

PRZEBIEG ZABIEGU

Zabieg  przeprowadzany jest w warunkach sali operacyjnej i poprzedza go dokładne oznaczenie żylaków kończyn dolnych w trakcie badania USG. W trakcie zabiegu do nieprawidłowych żył zakładane są wenflony, przez które wprowadza się cienkie cewniki zakończone mikrootworami, umożliwiające wprowadzenie tzw. przegrzanej pary wodnej do naczynia pod zwiększonym ciśnieniem w niewielkich impulsach/dawkach. Bezpośrednio przed podaniem pary wodnej okolicę żylaka znieczula się miejscowo, co ma na celu bezbolesne przeprowadzenie zabiegu, umożliwia ochronę tkanek sąsiadujących z żylakiem przed możliwym termicznym uszkodzeniem i dodatkowo obkurcza żylaka, co zmniejsza jego średnicę i tym samym zwiększa skuteczność zabiegu. Po zakończeniu zabiegu na miejsca wkłuć zakładane są opatrunki i pończocha uciskowa. Chory może udać się do domu po godzinnej obserwacji.

Zabieg laserowego usuwania żylaków jest nowoczesną i małoinwazyjną metodą leczenia żylaków kończyn dolnych. Polega na zamknięciu chorej żyły za pomocą wiązki światła laserowego o długości 1470nm. Energia dostarczana jest do naczynia za pomocą umieszczonego w żyle światłowodu o niewielkiej średnicy. W efekcie działania ciepła emitowanego na końcu światłowodu, które oddziałuje na ścianę chorej żyły, dochodzi do kontrolowanego jej obkurczenia,  następnie zamknięcia, powolnego zwłókniania i zaniku. W wyniku leczenia dochodzi do zmniejszenia zastoju krwi w kończynach dolnych, istotnego zmniejszenie, a często całkowitego ustąpienia dolegliwości bólowych i obrzęków kończyn dolnych oraz zaniku żylaków.

Laserowe leczenie żylaków jest aktualnie najczęściej wykonywanym zabiegiem w terapii przewlekłej niewydolności żylnej i stanowi standard postępowania w tej chorobie. Z uwagi na skuteczność i bezpieczeństwo leczenie żylaków laserem istotnie ogranicza liczbę chorych, u których usuwanie żylaków wykonuje się tradycyjną metodą chirurgiczną.

WSKAZANIA:

• Duże żylaki, u osób z niewydolnością żyły odpiszczelowej lub odstrzałkowej oraz niewydolnością bocznic żylnych od nich odchodzących.
• Niewydolne perforatory np. u chorych z przewlekłymi owrzodzeniami żylnymi goleni
• Żylaki nawrotowe powstałe po wcześniejszym ich chirurgicznym wycięciu, a także po wcześniejszym zapaleniu lub zakrzepicy żylnej.

PODSTAWOWE ZALETY ZABIEGU EVLT:

• Wysoka skuteczność zabiegu (mniejsze ryzyko nawrotu żylaków w porównaniu do chirurgicznego usunięcia żylaków)
• Krótki czas trwania zabiegu (30-50min)
• Nie wymaga nacięć skóry (nie pozostawia blizn)
• Szybki powrót do codziennej aktywności, bezpośrednie uruchomienie po zabiegu
• Możliwość leczenia żylaków na obu kończynach jednocześnie
• Dobre efekty estetyczne
• Szybkie zmniejszenie bólu i obrzęków kończyny
• Niewielkie ryzyko powikłań i działań niepożądanych

Skleroterapia jest nieoperacyjną metodą leczenia żył kończyn dolnych. Zabieg polega na zamknięciu chorego naczynia żylnego za pomocą preparatu chemicznego (środka obliterującego), który podawany jest do naczynia podczas iniekcji i ma postać płynu lub piany o różnym stężeniu. W wyniku podania do żyły środka obliterującego dochodzi do kontrolowanego uszkodzenia wewnętrznej ściany chorego naczynia. Doprowadza to do skurczu i zamknięcia naczynia, a następnie jego zwłóknienia i ostatecznie zaniku naczynia.

Skleroterapia służy do zamykania zarówno niewielkich naczyń żylnych tzw. pajączków naczyniowych (telangiektazje i wenulektazje), jak również naczyń o większej średnicy (poszerzone żyły siatkowate) oraz dużych żylaków kończyn dolnych. Zabieg może być stosowany jako pojedyncza metoda leczenia, a w przypadku żylaków większych rozmiarów jest zabiegiem uzupełniającym, będąc elementem złożonej terapii i leczenia wieloetapowego.

RODZAJE SKLEROTERAPII: 

Mikroskleroterapia – służy do zamykania drobnych naczyń żylnych – pajączków naczyniowych, wenulektazji i poszerzonych żył siatkowatych. Przebiega zwykle z podaniem leku w formie płynu.

Skleroterapia piankowa – służy do zamykania naczyń większej średnicy i żylaków z podaniem leku w formie piany. Stosowana jest jako pojedyncza metoda leczenia lub element leczenia skojarzonego. 

Echoskleroterapia – skleroterapia wykonywana pod kontrola USG ma na celu zamykanie odpowiedzialnych za tworzenie żylaków większych pni żylnych lub ich bocznic. Zabieg można przeprowadzić z użyciem umieszczonego w naczyniu cewnika lub z dodatkowym znieczuleniem podanym w okolicę zamykanej żyły, co powoduje dodatkowe zmniejszenie średnicy żyły. Zwiększa to oddziaływanie leku na ścianę naczynia i skuteczność zabiegu obliteracji.

WSKAZANIA SKLEROTERAPII:

• PAJĄCZKI NACZYNIOWE I WENULEKTAZJE
• ŻYLAKI I POSZERZONE ŻYŁY SIATKOWATE
• NIEWYDOLNOŚĆ PERFORATORÓW ŻYLNYCH
• ŻYLAKI OKOLIC INTYMNYCH
• ODCINKOWA NIEWYDOLNOŚĆ ŻYŁY ODPISZCZELOWEJ I ODSTRZAŁKOWEJ
• ŻYLAKI SPŁYWÓW BOCZNYCH

ZALETY:

• zabieg o niewielkim stopniu inwazyjności
• zabieg szybki i bezpieczny
• nie wymaga hospitalizacji
• nie ogranicza codziennego funkcjonowania
• bezpośrednio po zabiegu powrót do aktywności
• nie wymaga znieczulenia, praktycznie niebolesny
• konieczne zawsze wykonanie usg żył przed zabiegiem

PRZEBIEG ZABIEGU:

Skleroterapia polega na podaniu do naczynia leku w czasie iniekcji. Rodzaj i forma preparatu dobierana jest na podstawie wielkości naczynia, które ma zostać zamknięte. Naczynia żylne o niewielkiej średnicy zwykle ulegają skutecznemu zamknięciu lekiem w formie płynu. Naczynia większych rozmiarów zwykle wymagają zastosowania leku w formie piany. Dawka leku dobierana jest indywidualnie. Zabieg wykonywany jest u pacjenta leżącego na plecach lub brzuchu i odbywa się pod kontrolą USG, co zwiększa skuteczność i bezpieczeństwo zabiegu. Po wykonaniu iniekcji, kończynę dolną unosi się i zakłada opatrunki, a często wyroby o stopniowanym ucisku (np. pończochy uciskowe). Bezpośrednio po zabiegu pacjent jest uruchamiany i nie ma konieczności hospitalizacji. Zabieg zwykle trwa od 15-30 minut.