Zabiegi medycyny estetycznej to nowoczesne, małoinwazyjne procedury, które mają na celu poprawę wyglądu skóry, modelowanie sylwetki oraz opóźnianie oznak starzenia. Dzięki nim możliwe jest wygładzenie zmarszczek, poprawa jędrności skóry, redukcja przebarwień, blizn, a także korekta konturów twarzy i ciała.
Wśród najczęściej wybieranych zabiegów znajdują się m.in. mezoterapia igłowa, toksyna botulinowa (botoks), kwas hialuronowy, stymulatory tkankowe, peelingi medyczne czy laseroterapia. Zabiegi te są bezpieczne, szybkie i nie wymagają długiej rekonwalescencji, dzięki czemu pacjenci mogą szybko wrócić do codziennej aktywności.
Medycyna estetyczna nie tylko poprawia wygląd, ale również wpływa pozytywnie na samopoczucie i pewność siebie. Wykonywana przez doświadczonych specjalistów, z użyciem nowoczesnych preparatów i technologii, stanowi skuteczną formę profilaktyki starzenia się skóry i naturalnego podkreślenia urody.
Laser medyczny przeznaczony do przeprowadzania zabiegów na skórze. Jest urządzeniem zaawansowanym technologicznie o dużych możliwościach działania. Służy do ablacyjnej trwałej i całkowitej regeneracji skóry oraz intensywnej stymulacji syntezy kolagenu.
MECHANIZM DZIAŁANIA
Zasada działania lasera frakcyjnego eCO2 polega na tworzeniu w skórze siatki bardzo wąskich kraterów, mikropunktowej ablacyjnej fototermolizy skóry, wywołanej impulsami laserowymi z zachowaniem wysp nieuszkodzonej skóry między nimi. Dzięki zachowanej siatce zdrowej skóry, możliwy jest szybki proces gojenia oraz przebudowa skóry. W trakcie jednego zabiegu uszkadza się nie więcej niż 10-20% powierzchni wybranego obszaru skóry. Pełna regeneracja skóry i ostateczne efekty osiąga się po zrealizowaniu 2-4 zabiegów. Efekty widoczne są znacznie wcześniej (po 1-2 zabiegach) niż przy metodzie nieablacyjnej, zwłaszcza w przypadku głębokich blizn, zmarszczek. Przeprowadzenie zabiegu nawet w najtrudniejszych obszarach skóry, doskonały efekt zabiegu zapewniają dwa tryby pracy lasera – dynamiczny i statyczny, regulowana moc impulsu przy stałej energii oraz dowolny kształt i wielkość pola skanowania.
Przed zabiegiem bezwzględnie należy odstawić leki!
zawierające w składzie kwas acetylosalicylowy (Aspiryna, Polopiryna, Polocard itp.) 2 tygodnie przed zabiegiem
preparaty zawierające witaminę E, C, A (retinol) oraz kremy i maści sterydowe 1 tydzień przed zabiegiem
Rniesterydowe leki przeciwzapalne np. Ketonal, Ibuprofen itp. 3 dni przed zabiegiem
Skóra jest znieczulana kremem Emla na ok. godzinę przed zabiegiem (w razie uczulenia na leki miejscowo znieczulające poinformuj lekarza).
Wygląd skóry po zabiegu
Zabieg wykonywany laserem frakcyjnym trwa ok. 30 minut. Po zabiegu skórę chłodzi się przez ok. 3 godziny. Bezpośrednio po zabiegu przez 1-2 godziny pacjent odczuwa dyskomfort podobny do reakcji po intensywnym opalaniu. Na skórze pojawia się zaczerwienienie i lekki obrzęk, które ustępują po 3-4 dniach. Może pojawić się niewielkie zbrązowienie skóry, które ustępuje w ciągu kilku dni i jest związane z procesem usuwania uszkodzonych tkanek. Często występuje powierzchowne złuszczanie naskórka, trwające max. do 14 dni po zabiegu, jest to efekt procesu jego odnowy.
Zalecenia po zabiegu:
od 1 doby stosujemy preparaty przyspieszające regenerację naskórka oraz wodę termalną utrzymującą prawidłowe nawilżenie skórę
przez 1-2 doby należy zaprzestać stosowania kosmetyków. Po 2 dniach od zabiegu można myć skórę i nakładać na nią makijaż , unikając drażnienia skóry w obszarze objętym zabiegiem
unikać słońca , stosować kremy z wysokim filtrem przez co najmniej 30 dni po zabiegu
przez 5-7 dni po zabiegu unikać alkoholu , sauny , gorących kąpieli
Stulejka to zwężenie lub zarośnięcie napletka, które uniemożliwia swobodne jego ściągnięcie poniżej żołędzia prącia. Stulejka powstaje w wyniku bliznowatej przebudowy napletka. W trakcie prób odprowadzania zwężonego napletka dochodzi do wystąpienia mikrourazów i jego pęknięć. Uraz wywołuje przewlekły stan zapalny, co wzmaga nieprawidłową przebudowę napletka i tworzenie blizny nasilając stopień jego zwężenia. Zwężenie napletka i zmniejszenie jego elastyczności doprowadza do utrudnionego ściągnięcia napletka, które początkowo występuje jedynie w czasie wzwodu, a w sytuacjach zaawansowanej stulejki pojawia się również w spoczynku.
Na podstawie stopnia nasilenia zwężenia napletka wyróżnić można stulejkę częściową, w której udaje się jeszcze odprowadzać napletek lub stulejkę całkowitą, gdy odprowadzenie napletka za żołądź nie jest możliwe. Problem stulejki obserwowany jest zarówno u dzieci, młodzieży, jak i dorosłych. U dzieci do końca drugiego roku życia występuje fizjologiczne przyleganie napletka do żołędzia, które następnie powinny oddzielić się samoistnie. O stulejce wrodzonej tym samym mówimy jedynie, gdy nie można uwidocznić ujścia zewnętrznego cewki moczowej. Częściej obserwowana jest tzw. stulejka nabyta występująca u młodzieży i dorosłych, do której prowadzi postępujący proces zwężenia napletka i przemiany bliznowatej, często zapoczątkowany w młodości.
Występowanie stulejki u dorosłych przypisuje się obecności przewlekłego stanu zapalnego napletka, który powstaje w wyniku:
Nawracających zakażeń okolicy napletka
Nieprawidłowych nawyków higienicznych i niewłaściwej pielęgnacji napletka
Mechanicznych urazów napletka i prącia (w czasie ściągania napletka)
Występowania cukrzycy
Nieprawidłowej budowy anatomicznej napletka lub prącia
Niewłaściwej pielęgnacji napletków u niemowląt i dzieci
Nieleczonej stulejki u młodzieży, gdzie proces bliznowacenia napletka postępuje i nasila się z upływem czasu prowadząc do dalszego rozwoju zwężającej blizny pozapalnej
Objawy i następstwa stulejki:
Zwężenie napletka zwykle wywołuje różnie nasilony dyskomfort lub ból w czasie prób ściągnięcia napletka. Pacjenci odczuwają nieprzyjemne pieczenie, uczucie bolesnego ucisku i pociągania. Dochodzić może do zaczerwienienia napletka oraz podrażnienia żołędzia prącia. Następstwem zaawansowanej stulejki są nawracające zakażenia okolic napletka, ujścia cewki moczowej oraz układu moczowego, trudności z oddawaniem moczu oraz krwawienia z napletka i niemożność współżycia. Powikłaniem stulejki jest załupek, do którego dochodzi w momencie siłowego odciągnięcia napletka za żołądź, z następczym obrzękiem i zapaleniem napletka, które blokują jego powrót powodując uwięźnięcie. Może to prowadzić do silnego bólu, obrzęku lub martwicy prącia. Powikłaniem długotrwale występującej i nieleczonej stulejki jest stałe gromadzenie wydzieliny gruczołów rowka zażołędnego, co w wyniku podrażnienia żołędzia i napletka, może prowadzić do przemian nowotworowych z rakiem prącia włącznie.
Leczenie stulejki
W leczeniu stulejki wykonuje się operacje częściowego wycięcia napletka, czyli plastyki stulejki oraz zabiegi całkowitego wycięcia napletka (obrzezania). Zakres zabiegu ustalany jest zawsze indywidualnie i zależy od stopnia zwężenia napletka i preferencji chorego, co do zachowania napletka. Plastyka stulejki ma na celu wycięcie pierścienia zwężającego napletek, co doprowadza do poszerzenia napletka, a następnie umiejętnym odtworzeniu ciągłości napletka pojedynczymi szwami plastycznymi. W plastykach stulejki dokonuje się kilku nacięć napletka (plastyka VY) z wycięciem blizny zwężającej, w stopniu pozwalającym na odsłonięcie żołędzia prącia i uzyskanie luźnego odprowadzania napletka. Operacja pozwala zachować napletek, a jego redukcja ograniczona jest do niezbędnego minimum. W trakcie obrzezania usunięciu podlega cały napletek, a metoda operacyjna zależy od anatomicznej budowy prącia oraz zaawansowania zwężenia. Można wyróżnić tzw. obrzezanie wysokie lub niskie (high and low), które różnicuje się odległością wykonanego okrężnego nacięcia od żołędzia prącia, jak również obrzezania, po których pozostałość napletka może minimalnie przykrywać okolicę rowka zażołędnego lub żołądź jest całkowicie odkryty (loose or tight). Połączenie tych technik operacyjnych ma na celu uzyskanie najlepszych efektów medycznych i estetycznych operowanej okolicy. Docelowo blizny pooperacyjne są praktycznie niewidoczne. Całkowite wycięcie napletka zalecanie jest u chorych z bardzo rozległą i zaawansowaną stulejką. Operacje stulejki można wykonać tradycyjną techniką chirurgiczną lub przy użyciu lasera CO2. Istnieje możliwość wykonania obrzezania techniką staplerową (automatyczny szew mechaniczny), jednorazowym urządzeniem ANASTOMAT, bez konieczności wykonania tradycyjnych nacięć skórnych i bez zakładania szwów chirurgicznych. Skraca to czas trwania operacji i daje doskonałe efekty estetyczne. U większości chorych zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym lub krótkim dożylnym i zwykle nie przekracza godziny. Znieczulenie miejscowe powoduje, że zabieg jest dobrze tolerowany i praktycznie bezbolesny. U dzieci operacje wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. W trakcie zabiegu stosowane są szwy wchłaniane, które zwykle samoistnie wypadają. Unika się tym samym konieczności nieprzyjemnego ich zdejmowania. Po zakończeniu zabiegu na okolicę operowaną zakłada się specjalny dwuwarstwowy opatrunek, który powinien być wymieniany codziennie oraz maść z antybiotykiem, którą należy stosować przez kilka dni po operacji. Wizyty kontrolne przeprowadzane są zwykle po 2-3 dniach od zabiegu i po 2 tygodniach i mają na celu ocenę postępu gojenia się rany pooperacyjnej.
Zalecenia pozabiegowe
Chirurgiczne leczenie stulejki jest zabiegiem bezpiecznym o przewidywalnym efekcie leczenia, pod warunkiem postępowania zgodnie z zaleceniami pozabiegowymi oraz przestrzegania zasad higieny. Zwykle powrót do codziennej aktywności następuje w ciągu 24h, a gojenie ran pooperacyjnych trwa 2 tygodnie. Do podstawowych zasad postępowania pozabiegowego należy:
Odpowiednia higiena okolicy operowanej – codzienne mycie pod prysznicem
Codzienna, samodzielna zmiana opatrunków z regularnym odkażaniem rany pooperacyjnej (np. Octeniseptem)
Stosowanie maści z antybiotykiem na ranę pooperacyjną
Unikanie wysiłku fizycznego i czynności intensyfikujących potliwość okolicy krocza (np. ćwiczenia sportowe) przez tydzień po zabiegu
Powstrzymanie się od aktywności seksualnej przez co najmniej miesiąc niezależnie od zakresu zabiegu
Nieprowokowanie mechanicznych urazów i możliwości uszkodzenia rany pooperacyjnej
Unikanie podrażnień żołędzia i rany pooperacyjnej, a w przypadku ich wystąpienia intensywne stosowanie maści nawilżających (np. Diprobase, Alantan z witamina A + E)
Elewacja prącia, czyli wysokie ułożenie prącia, które umożliwia zmniejszenie obrzęku pozabiegowego i skraca czas jego trwania
W przypadku częściowego wycięcia napletka (plastyki stulejki) codzienna rehabilitacją pozabiegowa prącia – codzienne odwodzenie i przywodzenie napletka na żołądź, co warunkuje jego właściwe rozciągnięcie
Masaż rany pooperacyjnej ze stosowaniem maści warunkujących właściwą przebudowę miejsca operowanego (maści zmniejszające bliznę pooperacyjną) – początkowo z grupy żeli silikonowych (Veraderm/Dermatix), następnie Contratubex
Stosowanie się do powyższych zasad skraca proces rekonwalescencji i warunkuje uzyskanie właściwych efektów operacji.
Pękające naczynka – drobne, czerwone nitki widoczne na skórze – to problem, który dotyka wielu osób, niezależnie od wieku. Choć na pierwszy rzut oka wydają się jedynie kwestią estetyczną, w rzeczywistości mogą świadczyć o osłabieniu naczyń krwionośnych i prowadzić do trwałych zmian, takich jak przewlekły rumień. Ich pojawienie się często wynika z kruchości naczyń, zaburzeń mikrokrążenia oraz działania czynników zewnętrznych, takich jak gwałtowne zmiany temperatury czy ekspozycja na słońce. Jak wzmocnić naczynka, zapobiec ich pękaniu i cieszyć się zdrową, jednolitą cerą?
Cera naczynkowa i wrażliwa
Cera naczynkowa i wrażliwa to jedne z najbardziej wymagających typów skóry – reagują na każdy bodziec, często płoną rumieniem przy zmianach temperatury, a nieodpowiednie kosmetyki mogą wywołać pieczenie i dyskomfort. Delikatna skóra wymaga nie tylko odpowiedniej pielęgnacji, ale także świadomości, jakie składniki jej służą, a które mogą pogorszyć jej stan. Odpowiednia pielęgnacja i troska o skórę mogą sprawić, że stanie się bardziej odporna i promienna.
Dlaczego naczynka pękają?
Rozszerzone i pękające naczynka to efekt osłabienia ich ścianek oraz zaburzeń mikrokrążenia, co prowadzi do ich kruchości i podatności na uszkodzenia. Problem ten może dotyczyć zarówno twarzy, jak i innych części ciała, a jego nasilenie często zależy od predyspozycji genetycznych, stylu życia oraz czynników środowiskowych.
Promieniowanie UV: Nadmierna ekspozycja na słońce osłabia naczynia krwionośne, przyspiesza ich degenerację i prowadzi do fotouszkodzeń. Promienie UVA i UVB uszkadzają włókna kolagenowe w skórze, osłabiając jej elastyczność i zdolność do regeneracji, co sprzyja pękaniu naczynek.
Ekstremalne temperatury: Gwałtowne zmiany temperatury, silne mrozy oraz częste korzystanie z gorących kąpieli powodują rozszerzanie się i kurczenie naczyń, co z czasem prowadzi do ich trwałego osłabienia i pękania. Wiatr oraz niskie temperatury mogą również przyczyniać się do odwodnienia skóry, co dodatkowo zwiększa jej wrażliwość.
Niedobory składników wzmacniających naczynia: Dieta uboga w witaminę C, rutynę i flawonoidy osłabia ściany naczyń krwionośnych, sprawiając, że stają się one mniej odporne na uszkodzenia. Antyoksydanty zawarte w owocach, warzywach i zdrowych tłuszczach odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu ich elastyczności i prawidłowej pracy.
Stres i hormony: Przewlekły stres podnosi poziom kortyzolu, który może wpływać na osłabienie struktury naczyń. Zmiany hormonalne, zwłaszcza w okresie ciąży, menopauzy lub stosowania antykoncepcji hormonalnej, mogą prowadzić do ich większej wrażliwości i skłonności do pękania.
Nieodpowiednia pielęgnacja: Stosowanie drażniących kosmetyków, mocnych peelingów, a także produktów zawierających alkohol i substancje zapachowe może podrażniać skórę i osłabiać barierę ochronną, co sprzyja rozszerzaniu się naczynek. Warto wybierać delikatne produkty, które nie zaburzają równowagi skóry i wspierają jej naturalne funkcje obronne.
Styl życia: Palenie papierosów prowadzi do zwężenia naczyń krwionośnych i pogarsza mikrokrążenie, co z czasem może powodować ich trwałe rozszerzenie i pękanie. Nadmierne spożycie alkoholu również nie jest korzystne – działa rozszerzająco na naczynia, co prowadzi do ich osłabienia. Dodatkowo, siedzący tryb życia i brak aktywności fizycznej mogą negatywnie wpływać na krążenie, przyczyniając się do powstawania teleangiektazji.
Unikanie szkodliwych czynników i odpowiednia profilaktyka mogą znacząco zmniejszyć ryzyko pękających naczynek, a regularna pielęgnacja i zdrowy styl życia pomagają utrzymać skórę w dobrej kondycji na dłużej.
Jak wzmocnić naczynka i zapobiegać ich pękaniu?
Odkryj skuteczne sposoby na ukojenie cery naczynkowej i ciesz się zdrową, jednolitą skórą bez podrażnień. Więcej przeczytasz tutaj: Pielęgnacja cery naczynkowej
Ochrona przeciwsłoneczna – pierwsza linia obrony
Promieniowanie UV to jeden z głównych wrogów zdrowych naczyń krwionośnych. Regularne stosowanie kremów z filtrem SPF 30-50 zapobiega osłabieniu naczynek i chroni skórę przed fotostarzeniem. Oprócz filtrów warto stosować kosmetyki z antyoksydantami, takimi jak witamina C i E, które neutralizują wolne rodniki odpowiedzialne za osłabienie naczyń.
Dieta wzmacniająca naczynia krwionośne
To, co jemy, ma ogromny wpływ na kondycję naszej skóry i naczyń krwionośnych. Warto wprowadzić do diety składniki wspierające mikrokrążenie i wzmacniające ściany naczyń:
Witamina C – bierze udział w syntezie kolagenu, wzmacnia ściany naczyń i poprawia ich elastyczność. Znajdziemy ją w owocach cytrusowych, papryce, natce pietruszki i jagodach.
Rutyna i flawonoidy – naturalne związki występujące w kaszy gryczanej, aronii czy czarnej porzeczce, które uszczelniają naczynia i poprawiają ich odporność na uszkodzenia.
Kwasy omega-3 – zmniejszają stan zapalny i wspierają elastyczność naczyń. Występują w tłustych rybach, siemieniu lnianym i orzechach włoskich.
Cynk i selen – wspomagają regenerację skóry i poprawiają mikrokrążenie. Ich źródłem są orzechy brazylijskie, nasiona dyni oraz pełnoziarniste produkty zbożowe.
Ograniczenie cukrów prostych, przetworzonej żywności i alkoholu może również pomóc w zmniejszeniu ryzyka osłabienia naczyń.
Delikatna pielęgnacja – klucz do zdrowej skóry
Pielęgnacja cery skłonnej do pękających naczynek powinna być jak najbardziej delikatna i oparta na składnikach wzmacniających.
Oczyszczanie skóry – najlepiej sprawdzą się mleczka, olejki i pianki micelarne, które łagodnie usuwają zanieczyszczenia bez naruszania bariery ochronnej skóry.
Unikanie drażniących składników – kosmetyki zawierające alkohol, mentol, olejki eteryczne i silne kwasy mogą powodować podrażnienia i prowadzić do rozszerzania się naczynek.
Kosmetyki wzmacniające naczynia – produkty zawierające witaminę C, niacynamid, arnikę, kasztanowiec, miłorząb japoński czy wyciąg z ruszczyka działają uszczelniająco i wzmacniająco.
Ochrona przed mrozem i wiatrem – zimą warto stosować bogate kremy ochronne, które zabezpieczą skórę przed szkodliwym wpływem niskich temperatur.
Aktywność fizyczna – wsparcie dla mikrokrążenia
Regularny ruch odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia naczyń krwionośnych, poprawiając krążenie i wzmacniając ich ściany. Ćwiczenia aerobowe, takie jak marsz, jogging, jazda na rowerze czy pływanie, wspomagają prawidłowe mikrokrążenie, dotleniają skórę i zapobiegają zastojom krwi, które mogą przyczyniać się do osłabienia naczyń. Ruch usprawnia przepływ krwi, co sprzyja lepszemu odżywieniu tkanek i zmniejsza ryzyko rozszerzania się naczynek pod wpływem nagłych skoków ciśnienia.
Warto jednak wybierać aktywności o umiarkowanej intensywności i unikać ćwiczeń, które powodują gwałtowne wzrosty ciśnienia, takich jak intensywne treningi siłowe i dźwiganie dużych ciężarów. Nadmierne obciążenie może prowadzić do zwiększonego ciśnienia w naczyniach, osłabiając ich strukturę i zwiększając ryzyko pęknięcia. Zamiast tego warto postawić na regularne, łagodne treningi, które stopniowo wzmacniają układ krwionośny i wspierają zdrowie skóry.
Czy zabiegi kosmetyczne mogą pomóc?
Jeśli naczynka są już widoczne i nie znikają mimo starannej pielęgnacji i odpowiedniej diety, warto rozważyć specjalistyczne zabiegi dermatologiczne. Współczesna medycyna estetyczna oferuje kilka skutecznych metod redukcji teleangiektazji, które pomagają przywrócić skórze jednolity koloryt i zmniejszyć widoczność rozszerzonych naczynek.
Jednym z najczęściej stosowanych rozwiązań jest laseroterapia, która wykorzystuje precyzyjną wiązkę światła do obkurczania i zamykania naczynek, co stopniowo redukuje zaczerwienienia. Inną skuteczną metodą jest IPL, czyli intensywne światło pulsacyjne, które działa na hemoglobinę w naczyniach krwionośnych, sprawiając, że stają się mniej widoczne. W przypadku pojedynczych, bardziej wyraźnych zmian często stosuje się elektrokoagulację – technikę wykorzystującą prąd o wysokiej częstotliwości do zamykania uszkodzonych naczyń.
Choć zabiegi te mogą skutecznie zniwelować istniejące pęknięte naczynka i poprawić wygląd skóry, nie zapobiegają powstawaniu nowych zmian. Dlatego kluczowe znaczenie ma codzienna pielęgnacja, wzmacnianie naczyń krwionośnych oraz unikanie czynników, które mogą nasilać problem. Regularne stosowanie odpowiednich kosmetyków, ochrona skóry przed słońcem i dbanie o zdrowy styl życia to najlepsza profilaktyka, która pozwala zachować cerę w dobrej kondycji na dłużej.
Zabieg leczenia żylaków parą wodną (SVS, Steam vein sclerosis) polega na zamknięciu żylaków za pomocą ciepła uwalnianego z przegrzanej pary wodnej o temperaturze ok. 110 stopni Celsjusza. Leczenie żylaków parą wodną nie wymaga nacięć skóry i nie pozostawia blizn. Umożliwia uzyskanie pożądanych efektów terapeutycznych i estetycznych w krótkim czasie, na co wpływa niewielka inwazyjność zabiegu.
ZALETY:
Wysoka skuteczność zamykania każdego rodzaju żylaków
Leczenie żylaków leżących powierzchownie (podskórnie) oraz głęboko położonych perforatorów
Metoda naturalna, nie wymaga używania środków chemicznych
Nie pozostawia blizn i nie wymaga nacięć skóry
Zabieg o małym ryzyku powikłań
PRZEBIEG ZABIEGU
Zabieg przeprowadzany jest w warunkach sali operacyjnej i poprzedza go dokładne oznaczenie żylaków kończyn dolnych w trakcie badania USG. W trakcie zabiegu do nieprawidłowych żył zakładane są wenflony, przez które wprowadza się cienkie cewniki zakończone mikrootworami, umożliwiające wprowadzenie tzw. przegrzanej pary wodnej do naczynia pod zwiększonym ciśnieniem w niewielkich impulsach/dawkach. Bezpośrednio przed podaniem pary wodnej okolicę żylaka znieczula się miejscowo, co ma na celu bezbolesne przeprowadzenie zabiegu, umożliwia ochronę tkanek sąsiadujących z żylakiem przed możliwym termicznym uszkodzeniem i dodatkowo obkurcza żylaka, co zmniejsza jego średnicę i tym samym zwiększa skuteczność zabiegu. Po zakończeniu zabiegu na miejsca wkłuć zakładane są opatrunki i pończocha uciskowa. Chory może udać się do domu po godzinnej obserwacji.
Zabieg laserowego usuwania żylaków jest nowoczesną i małoinwazyjną metodą leczenia żylaków kończyn dolnych. Polega na zamknięciu chorej żyły za pomocą wiązki światła laserowego o długości 1470nm. Energia dostarczana jest do naczynia za pomocą umieszczonego w żyle światłowodu o niewielkiej średnicy. W efekcie działania ciepła emitowanego na końcu światłowodu, które oddziałuje na ścianę chorej żyły, dochodzi do kontrolowanego jej obkurczenia, następnie zamknięcia, powolnego zwłókniania i zaniku. W wyniku leczenia dochodzi do zmniejszenia zastoju krwi w kończynach dolnych, istotnego zmniejszenie, a często całkowitego ustąpienia dolegliwości bólowych i obrzęków kończyn dolnych oraz zaniku żylaków.
Laserowe leczenie żylaków jest aktualnie najczęściej wykonywanym zabiegiem w terapii przewlekłej niewydolności żylnej i stanowi standard postępowania w tej chorobie. Z uwagi na skuteczność i bezpieczeństwo leczenie żylaków laserem istotnie ogranicza liczbę chorych, u których usuwanie żylaków wykonuje się tradycyjną metodą chirurgiczną.
WSKAZANIA:
Duże żylaki, u osób z niewydolnością żyły odpiszczelowej lub odstrzałkowej oraz niewydolnością bocznic żylnych od nich odchodzących.
Niewydolne perforatory np. u chorych z przewlekłymi owrzodzeniami żylnymi goleni
Żylaki nawrotowe powstałe po wcześniejszym ich chirurgicznym wycięciu, a także po wcześniejszym zapaleniu lub zakrzepicy żylnej.
PODSTAWOWE ZALETY ZABIEGU EVLT:
Wysoka skuteczność zabiegu (mniejsze ryzyko nawrotu żylaków w porównaniu do chirurgicznego usunięcia żylaków)
Krótki czas trwania zabiegu (30-50min)
Nie wymaga nacięć skóry (nie pozostawia blizn)
Szybki powrót do codziennej aktywności, bezpośrednie uruchomienie po zabiegu
Możliwość leczenia żylaków na obu kończynach jednocześnie
Dobre efekty estetyczne
Szybkie zmniejszenie bólu i obrzęków kończyny
Niewielkie ryzyko powikłań i działań niepożądanych
Skleroterapia jest nieoperacyjną metodą leczenia żył kończyn dolnych. Zabieg polega na zamknięciu chorego naczynia żylnego za pomocą preparatu chemicznego (środka obliterującego), który podawany jest do naczynia podczas iniekcji i ma postać płynu lub piany o różnym stężeniu. W wyniku podania do żyły środka obliterującego dochodzi do kontrolowanego uszkodzenia wewnętrznej ściany chorego naczynia. Doprowadza to do skurczu i zamknięcia naczynia, a następnie jego zwłóknienia i ostatecznie zaniku naczynia.
Skleroterapia służy do zamykania zarówno niewielkich naczyń żylnych tzw. pajączków naczyniowych (telangiektazje i wenulektazje), jak również naczyń o większej średnicy (poszerzone żyły siatkowate) oraz dużych żylaków kończyn dolnych. Zabieg może być stosowany jako pojedyncza metoda leczenia, a w przypadku żylaków większych rozmiarów jest zabiegiem uzupełniającym, będąc elementem złożonej terapii i leczenia wieloetapowego.
RODZAJE SKLEROTERAPII:
Mikroskleroterapia – służy do zamykania drobnych naczyń żylnych – pajączków naczyniowych, wenulektazji i poszerzonych żył siatkowatych. Przebiega zwykle z podaniem leku w formie płynu.
Skleroterapia piankowa – służy do zamykania naczyń większej średnicy i żylaków z podaniem leku w formie piany. Stosowana jest jako pojedyncza metoda leczenia lub element leczenia skojarzonego.
Echoskleroterapia – skleroterapia wykonywana pod kontrola USG ma na celu zamykanie odpowiedzialnych za tworzenie żylaków większych pni żylnych lub ich bocznic. Zabieg można przeprowadzić z użyciem umieszczonego w naczyniu cewnika lub z dodatkowym znieczuleniem podanym w okolicę zamykanej żyły, co powoduje dodatkowe zmniejszenie średnicy żyły. Zwiększa to oddziaływanie leku na ścianę naczynia i skuteczność zabiegu obliteracji.
WSKAZANIA SKLEROTERAPII:
PAJĄCZKI NACZYNIOWE I WENULEKTAZJE
ŻYLAKI I POSZERZONE ŻYŁY SIATKOWATE
NIEWYDOLNOŚĆ PERFORATORÓW ŻYLNYCH
ŻYLAKI OKOLIC INTYMNYCH
ODCINKOWA NIEWYDOLNOŚĆ ŻYŁY ODPISZCZELOWEJ I ODSTRZAŁKOWEJ
ŻYLAKI SPŁYWÓW BOCZNYCH
ZALETY:
zabieg o niewielkim stopniu inwazyjności
zabieg szybki i bezpieczny
nie wymaga hospitalizacji
nie ogranicza codziennego funkcjonowania
bezpośrednio po zabiegu powrót do aktywności
nie wymaga znieczulenia, praktycznie niebolesny
konieczne zawsze wykonanie usg żył przed zabiegiem
PRZEBIEG ZABIEGU:
Skleroterapia polega na podaniu do naczynia leku w czasie iniekcji. Rodzaj i forma preparatu dobierana jest na podstawie wielkości naczynia, które ma zostać zamknięte. Naczynia żylne o niewielkiej średnicy zwykle ulegają skutecznemu zamknięciu lekiem w formie płynu. Naczynia większych rozmiarów zwykle wymagają zastosowania leku w formie piany. Dawka leku dobierana jest indywidualnie. Zabieg wykonywany jest u pacjenta leżącego na plecach lub brzuchu i odbywa się pod kontrolą USG, co zwiększa skuteczność i bezpieczeństwo zabiegu. Po wykonaniu iniekcji, kończynę dolną unosi się i zakłada opatrunki, a często wyroby o stopniowanym ucisku (np. pończochy uciskowe). Bezpośrednio po zabiegu pacjent jest uruchamiany i nie ma konieczności hospitalizacji. Zabieg zwykle trwa od 15-30 minut.
Delikatna, zaczerwieniona skóra i widoczne czerwone nitki na policzkach, nosie czy brodzie to problem, który dotyka wielu osób. Popękane naczynka mogą pojawiać się stopniowo lub nagle, sprawiając, że cera wygląda na podrażnioną i mniej jednolitą. Choć nie są zagrożeniem dla zdrowia, mogą stanowić źródło dyskomfortu estetycznego. Dlaczego naczynka na twarzy pękają? Jakie czynniki osłabiają ich strukturę?
Dlaczego naczynka na twarzy pękają?
Stan naczyń krwionośnych zależy od wielu czynników – od predyspozycji genetycznych po codzienne nawyki. Niektóre przyczyny są trudne do wyeliminowania, jednak wiele z nich można skutecznie kontrolować. Jak dbać o cerę naczynkową?
Promieniowanie UV – cichy wróg skóry naczynkowej
Słońce to jeden z największych wrogów skóry naczynkowej. Promieniowanie UV przyczynia się do degradacji włókien kolagenowych, które odpowiadają za wytrzymałość naczyń krwionośnych. Im słabsza ich struktura, tym łatwiej ulegają rozszerzaniu, a z czasem mogą pękać, tworząc charakterystyczne „pajączki”.
Co więcej, promieniowanie UVA dociera do głębszych warstw skóry i powoduje trwałe uszkodzenia komórek. Naczynia stają się coraz bardziej kruche, a rumień utrzymuje się dłużej. To dlatego osoby z cerą naczynkową powinny stosować ochronę przeciwsłoneczną przez cały rok, nie tylko latem. Kremy z filtrem SPF 30-50, najlepiej mineralne, powinny być podstawą codziennej pielęgnacji, a ekspozycję na słońce warto ograniczyć, szczególnie w godzinach największego nasłonecznienia.
Ekstremalne temperatury a osłabienie naczynek
Naczynia krwionośne kurczą się i rozszerzają w odpowiedzi na zmiany temperatury. Nagłe przejścia z zimnego powietrza do ogrzewanego pomieszczenia powodują gwałtowne rozszerzanie naczyń, co z czasem osłabia ich ściany. Podobnie działa ekspozycja na mróz – skóra broni się przed utratą ciepła, co prowadzi do zwiększonego przekrwienia i podrażnień.
Nie tylko niskie temperatury są problemem – gorące kąpiele, sauny i długotrwałe przebywanie na słońcu również przyczyniają się do osłabienia naczyń krwionośnych. Wysoka temperatura powoduje rozszerzenie naczyń, a częste powtarzanie tego procesu może sprawić, że stracą one zdolność do powrotu do pierwotnego kształtu.
Aby ograniczyć szkodliwy wpływ temperatury na skórę naczynkową, warto unikać gwałtownych zmian otoczenia i stosować kremy ochronne zimą oraz latem. Dobrym nawykiem jest także unikanie gorących kąpieli i mycie twarzy letnią wodą zamiast bardzo ciepłej.
Wpływ genetyki na stan naczyń krwionośnych
Niektóre osoby są bardziej narażone na pękające naczynka już od urodzenia, a wszystko za sprawą genetyki. Skłonność do osłabionych naczyń krwionośnych jest dziedziczna – jeśli w rodzinie występują teleangiektazje (trwałe rozszerzenia naczyń), ryzyko ich pojawienia się jest znacznie wyższe.
Osoby z cienką, delikatną skórą często mają mniej włókien kolagenowych i elastynowych, które odpowiadają za elastyczność i odporność naczyń. W efekcie są one bardziej podatne na rozszerzanie się, pękanie i utrwalanie się zmian na twarzy. Chociaż genów nie da się zmienić, odpowiednia pielęgnacja i unikanie czynników nasilających problem mogą znacznie ograniczyć jego widoczność.
Hormony i ich wpływ na naczynia krwionośne
Zmiany hormonalne mają ogromne znaczenie dla kondycji skóry i naczyń krwionośnych. Estrogeny, które w dużej mierze odpowiadają za elastyczność naczyń, odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu ich prawidłowego napięcia. Gdy poziom tych hormonów spada – np. w okresie menopauzy – naczynka stają się bardziej kruche i podatne na pękanie.
Podobny wpływ mogą mieć wahania hormonalne związane z ciążą, stosowaniem antykoncepcji hormonalnej czy okresem dojrzewania. Podczas ciąży dochodzi do zwiększonej produkcji estrogenu i progesteronu, co może prowadzić do rozszerzenia naczyń krwionośnych i ich większej widoczności.
Warto pamiętać, że także choroby tarczycy mogą wpływać na stan skóry naczynkowej – niedoczynność i nadczynność tarczycy mogą powodować zwiększoną wrażliwość naczyń na czynniki zewnętrzne.
Nieodpowiednia pielęgnacja – czego unikać?
Nieodpowiednie kosmetyki mogą nasilać problem cery naczynkowej, zamiast ją chronić. Warto unikać składników takich jak:
Alkohol denaturowany – wysusza skórę i prowadzi do osłabienia bariery ochronnej,
SLS i SLES – silne detergenty, które mogą podrażniać wrażliwą skórę,
Oleje eteryczne i mentol – mogą działać drażniąco i powodować zaczerwienienia,
Mocne peelingi mechaniczne – ścierają naskórek, osłabiając skórę i naczynia.
Lepszym wyborem są łagodne kosmetyki, np. mleczka, olejki i delikatne żele micelarne. Warto również wzbogacić pielęgnację o składniki wzmacniające naczynia, takie jak witamina C, rutyna, ekstrakt z kasztanowca czy niacynamid.
Dieta a zdrowie naczyń krwionośnych
To, co jemy, wpływa nie tylko na nasze zdrowie, ale także na kondycję skóry i naczyń krwionośnych. Produkty bogate w witaminę C, rutynę i flawonoidy wzmacniają ściany naczyń, poprawiając ich elastyczność.
Najlepsze produkty dla skóry naczynkowej to:
Cytrusy, kiwi, papryka – bogate w witaminę C,
Kasza gryczana, jabłka, zielona herbata – źródła rutyny i flawonoidów,
Warto unikać ostrych przypraw, nadmiaru soli, alkoholu i kawy, które mogą prowadzić do rozszerzenia naczyń i ich osłabienia.
Styl życia, stres i ich wpływ na skórę
Stres ma ogromny wpływ na organizm, w tym na stan skóry i naczyń krwionośnych. W sytuacjach stresowych organizm uwalnia kortyzol, który osłabia naczynia i powoduje ich rozszerzanie. Długotrwałe napięcie nerwowe może prowadzić do utrwalenia zaczerwienień i pojawienia się teleangiektazji.
Brak snu, siedzący tryb życia i niewystarczająca ilość aktywności fizycznej również mogą negatywnie wpływać na skórę naczynkową. Regularny ruch wspomaga mikrokrążenie i dotlenienie skóry, co przekłada się na lepszą kondycję naczyń.
Co pomaga w redukcji skutków stresu?
Techniki relaksacyjne – medytacja, joga, głębokie oddychanie,
Regularny sen – minimum 7-8 godzin snu pozwala organizmowi się regenerować,
Odpowiednia dieta – bogata w antyoksydanty, witaminy i minerały, które wzmacniają naczynia krwionośne.
Zmiana nawyków i dbanie o równowagę psychiczną to jeden z kluczowych elementów profilaktyki cery naczynkowej. Regularna pielęgnacja, zdrowa dieta i unikanie stresu pomogą utrzymać skórę w dobrej kondycji przez długi czas. Więcej o przyczynach i leczeniu pękających naczynek przeczytasz tutaj: Pękające naczynka – przyczyny i leczenie.
