Bruksizm to mimowolne zaciskanie i zgrzytanie zębami. Dochodzi do niego w wyniku nadmiernego napięcia mięśni żwaczy. U większości pacjentów bruksizm obserwowany jest w czasie snu. Niektórzy pacjenci mają skłonność do bruksizmu w ciągu dnia, co zwykle wynika z nadmiernego napięcia nerwowego. Osoby, które chorują na bruksizm mają nawet kilkakrotnie większą siłę mięśni żwaczy w porównaniu ze zdrowymi osobami w czasie codziennych procesów gryzienia i jedzenia. Efektem nadmiernego zaciskania zębów i zwiększonych ruchów mimowolnych jest zwiększone tarcie między zębami, czego rezultatem może być postępujące ścieranie szkliwa. W wyniku postępu choroby dochodzi do uszkodzenia zębów (ścieranie szkliwa, pękanie zębów), nasilenia chorób przyzębia (krwawienie i zaniki dziąseł, nadwrażliwość dziąseł), przerostu mięśni żwaczy, co doprowadza do zmiany konturu żuchwy (tzw. twarz kwadratowa), bolesnego przegryzania błony śluzowej policzków lub języka oraz zmian zwyrodnieniowych w stawach skroniowo – żuchwowych (przykurcze mięśniowe, ograniczenie ruchomości żuchwy, przeskakiwanie żuchwy). Progresja choroby doprowadza do wystąpienia dolegliwości bólowych zębów, bólów okolicy szczęki i żuchwy nasilających się w czasie jedzenia, a w zaawansowanej chorobie, w wyniku zwiększonego napięcia mięśni żwaczy i skroniowych, do nawracających dolegliwości bólowych głowy przypominających bóle migrenowe.